Deze foto´s kennen een nieuw verhaal van Hans Vermeer:
Na mijn eerste contact met Dennis Vergeldt en jullie leuke club heb ik een artikeltje geschreven over de geschiedenis van mijn “oude liefde”. (inmiddels geplaatst op de site en in het clubblad) In dit stukje geschiedenis heb ik vooral verteld hoe deze schoonheid in mijn armen rolde. Nu zal ik nog wat ervaringen uit de doeken doen over de prille jaren van onze “verkering”. Amper een maand of wat onder m’n gat ging het tempo rapido richting België, alwaar ik met een paar vrienden kennis ging maken met de 24 uur van Ieper. Ik had hiervoor natuurlijk de belangrijkste Nederlandse Rally’s in verschillende hoedanigheden bezocht. Reeds zo’n twintig kilometer voor de Kattenstad kregen we snel door dat we hier toch wel met een ander publiek, organisatie en rijdersniveau te maken hadden. Het centrum van het stadje was slechts te voet te bereiken. Het grote plein bij de Lakenhal was omgetoverd tot één groot rallycircus, compleet met kermisattracties, friettenten, bierpompen, loterij enz. Dit hadden we in Nederland nog niet eerder gezien. In de historische Lakenhal vond de technische keuring plaats. En denk daarbij dat in die jaren het milieu nog niet die aandacht kreeg die het (gelukkig) vandaag de dag wel krijgt. Versnellingsbakken werden op straat verwisseld zonder de, ons inmiddels bekende, verplichte zeiltjes. Sfeer was er in ieder geval volop. Na de aankoop van het broodnodige informatie- materiaal met uitstekende kaart en de toegangskaarten voor de klassementsproeven, was het een ware survival om weer bij de auto te komen. Dat je in het Belgische land een kaart nodig hebt en dat je de kunst van het lezen moet verstaan, is wel een minimale vereiste om iets van de rally te zien. Onervaren als we waren in het Belgische gebeurde het regelmatig, dat we het door ons uitgekozen punt, pas hadden bereikt na de doorkomst van de cracks. Restte ons het kijken naar het achterveld. En ik geef je te verstaan: Dat is pas oppassen geblazen ! Mening onervaren rally-piloot heeft het op argeloze toeschouwers voorzien, dacht ik in die jaren. Dat de grachten rond de rallypaden vies, modderig, diep en stijl zijn dat hebben we geweten ! Ook niet te versmaden was het rijden van proef naar proef, midden tussen de Belgische fans. Eigenlijk dus een rally op zich waarin de GT/E zich van zijn beste kant kon laten zien. Het bezoeken van deze rally is nog altijd de moeite waard ook al hebben sommige bekende KP’s als bijvoorbeeld “de Kemmel” hun glans uit het verleden wel een beetje verloren. Na ons eerste Ieper avontuur volgende er nog vele.
In een van deze afleveringen is de schrik me een keer om het hart geslagen. Zoals ik al eerder vertelde, is tijdens het evenement het ganse stadje omgetoverd tot één groot rallycircus. De plaatselijke rijkswachten kijken dan ook naar het spektakel en verzaken gelukkig hun werk. Echter zodra de finishvlag gevallen is wordt alles weer snel teruggebracht naar het oude. In die zin lijkt het ook wel een sprookje. Voor nog een laatste bezoekje aan het rallycentrum had ik die wit/gele in een lange straat geparkeerd tussen een lange rij andere auto’s. Wat ik niet had gezien - en mijn vrienden zeker niet -, was dat er een parkeerverbod voor de hele straat van kracht was. Dit bemerkten we toen we terugkwamen van het nuttigen van een kop koffie met een broodje en het kopen van een doosje Belgische bonbons voor thuis. In de hele straat, alsof het sciencefiction was, was geen auto meer te bekennen. Totaal perplex liepen we naar de volgende straat, hadden we ons soms vergist ? Nee hoor, ook deze was volkomen autoloos. Toch wel raar dat deze straten een halfuurtje eerder het beeld had vertoond van een kleine auto-rai. De verbazing duurde niet zo lang. Een rijkswachter in het welbekende volkswagenbusje wekte ons uit de droom. Hij maakte ons duidelijk dat alle auto’s waren weggesleept naar een terrein buiten het stadje. Zowaar was hij bereid ons daar met het belachelijke busje naar toe te brengen. Als opgebrachte arrestanten werden we gelost bij een particulier, die een dikke boterham aan het verdienden was op de anders zo rustige zondag. Ná het betalen van de wegsleepkosten met de laatste Belgische frankskes werd mijn kadettje van het depot gehaald. Hangend achterstevoren achter een oude roestige sleepwagen kwam hij weer te voorschijn. Nog nooit heb ik me zo rot gevoeld toen ik dat zag. Een auto- onterend: schouwspel, een raspaard afhankelijk van een roestbak !! Ware C- en GT/E- fans laat dit je nooit gebeuren!
